เทคโนโลยีการสื่อสารไร้สาย (Wireless Technology)

       หลังจากการค้นพบคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า เทคโนโลยีการสื่อสารไร้สายถูกคิดค้นขึ้นในปี ค.ศ. 1880 (พ.ศ. 2423) โดยเทคโนโลยีแรกนี่มีชื่อเรียกว่า Photophone ซึ่งไม่ใช่การโทรศัพท์แบบมีภาพประกอบ แต่เป็นการแปลงสัญญาณเสียงให้เป็นสัญญาณแสงแล้วใช้อุปกรณ์รับส่งชนิดพิเศษในการติดต่อสื่อสารระยะใกล้ ต่อจากนั้นในปี ค.ศ. 1890 (พ.ศ. 2433) ได้มีการนำเทคโนโลยีการส่งสัญญาณวิทยุมาประยุกต์ใช้กับการส่งโทรเลขไร้สาย ในเวลาต่อมาตั้งแต่ศตวรรษที่ 20 (พ.ศ. 2443 เป็นต้นมา) มีการพัฒนาเทคโนโลยีการสื่อสารไร้สายอีกมากมาย โดยสามารถแบ่งออกเป็นเทคโนโลยีหลัก ๆ ดังนี้

(ภาพจาก : https://www.c-i-a.com/7-wireless-technologies/)

   1. Local Wireless Networks       เทคโนโลยีการสื่อสารไร้สายภายในนี้มีระยะการทำงานครอบคลุมที่จำกัดแต่มีความรวดเร็วในการรับส่งข้อมูลที่ค่อนข้างสูงเมื่อเปรียบเทียบกับการรับส่งข้อมูลระยะไกล ตัวอย่างเทคโนโลยีที่ใช้ในการสื่อสารไร้สายภายใน เช่น Wireless Fidelity (Wi-Fi) รับส่งข้อมูลผ่านคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าในช่วงคลื่นวิทยุความถี่ 2.4 GHz และ 5 GHz โดยมีชื่อเรียกมาตรฐานว่า IEEE 802.11, Bluetooth ถูกพัฒนาขึ้นมาเพื่อสร้างเครือข่ายส่วนบุคคลในการใช้งานอุปกรณ์ส่วนตัวต่าง ๆ โดยใช้การส่งสัญญาณในช่วงคลื่นวิทยุความถี่ 2.4 GHz คล้าย Wi-Fi โดยเมื่อเทียบกับ Wi-Fi จะมีความเร็วในการรับส่งข้อมูลค่อนข้างต่ำ ระยะการทำงานค่อนข้างแคบ และใช้พลังงานในการรับส่งข้อมูลต่ำ, Infrared เป็นเทคโนโลยีการรับส่งข้อมูลโดยอาศัยคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าในช่วงที่เป็นแสงที่ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาของมนุษย์ โดยการรับส่งข้อมูลมีข้อจำกัดในด้านระยะทางการรับส่งซึ่งมักจะไม่เกิน 1 เมตร อีกทั้งทิศทางในการรับส่งจะต้องเป็นเส้นตรง เป็นต้น       2. Cellular Networks       เป็นเทคโนโลยีที่ใช้กับอุปกรณ์เคลื่อนที่ที่มีระยะในการรับส่งข้อมูลระยะไกลมาก ๆ เช่น โทรศัพท์มือถือ คอมพิวเตอร์หรือ Tablet ที่มีเสารับสัญญาณแบบเดียวกับโทรศัพท์มือถือ เป็นต้น การรับส่งข้อมูลจะถูกแบ่งออกเป็นส่วนย่อย ๆ เรียกว่า Cell โดยในแต่ละ Cell จะสามารถแบ่งแยกย่อยออกเป็นส่วนย่อย ๆ ให้ขนาดของ Cell เล็กลงไปอีก เพื่อรองรับการใช้งานของผู้ใช้งานจำนวนมาก และเพื่อความรวดเร็วในการรับส่งข้อมูลที่สูงขึ้น โดย Cell ที่มีขนาดเล็กลงนี้มีชื่อเรียกว่า Microcell ครอบคลุมระยะไม่เกิน 2 กิโลเมตร, Picocell ครอบคลุมระยะไม่เกิน 200 เมตร, และ Femtocell ครอบคลุมระยะไม่เกิน 10 เมตร โดยการทำงานของระบบเครือข่ายโทรศัพท์มือถือนี้ยังมีความซับซ้อนด้านการรับส่งสัญญาณในช่วงการเคลื่อนที่ข้ามจาก Cell หนึ่งไปยังอีก Cell หนึ่ง ซึ่งผมจะกล่าวถึงในจดหมายข่าวฉบับถัด ๆ ไปครับ

บทความจาก : อาจารย์ ดร. ปิติพล พลพบู สาขาวิชาเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์ คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม (10 กุมภาพันธ์ 2563)
เว็บไซต์มหาวิทยาลัย : www.npru.ac.th
เว็บไซต์สาขาวิชา : http://pgm.npru.ac.th/ct/
ดูประวัติผู้เขียน : http://pws.npru.ac.th/pitiphol/